Η ιστορία του Γιάννη Σκαραγκά είναι τοποθετημένη στο Μεξικό, στην Τιχουάνα, στα σύνορα με τις ΗΠΑ. Αυτό δεν μπορεί παρά να φέρει στο νου τον Κάρλος Φουέντες στα «Κρυστάλλινα σύνορα». Όμως οι συγκρίσεις είναι ατυχείς.
Ο Σκαραγκάς, που είναι γνωστός για τα σενάριά του στην τηλεόραση, στήνει ένα ενδιαφέρον σύμπαν. Αποκλεισμένοι σε ένα ξενοδοχείο, οι χαρακτήρες του ψάχνουν να βρουν ο καθένας τι και ποιος είναι, να καταλάβουν τον εαυτό τους, να ξεφύγουν από αυτά που τους στοιχειώνουν, να ξεχάσουν και να ξεχαστούν.
Κεντρικοί ήρωες η Χουλιέτα, μια όμορφη, στοχαστική κοπέλα που έζησε έναν μεγάλο έρωτα κι ο Έντι, ένας άντρας που πάσχει από αμνησία, μετά από αυτοκινητιστικό ατύχημα και τον περιμάζεψε στο ξενοδοχείο ο ιδιοκτήτης του, ο Κάιν. Τους πλαισιώνουν ο φοβισμένος καθηγητής μαθηματικών Οιδίποδας, η Μήδεια κι η ξεπεσμένη ντίβα Μαργαρίτα Γκωτιέ.
Όσο προχωρά η πλοκή, ο Έντι, που του λένε πως είναι συγγραφέας, αν κι αυτός δεν θυμάται τίποτα, αρχίζει να υποψιάζεται πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι γύρω του είναι οι ήρωες του βιβλίου του κι αυτός με κάποιο τρόπο έμπλεξε μες στην ίδια του την ιστορία.
Πέρα από το βασικό θέμα, της σχέσης του συγγραφέα με το έργο του, στο βιβλίο περνούν κι άλλα:ο έρωτας, παντοδύναμος και λυτρωτικός, η εκδίκηση, ως μέσο αποφυγής του πόνου, η διακίνηση ναρκωτικών και ανθρώπων ανάμεσα στα σύνορα. Μα πάνω από όλα, η μοναξιά, αυτή που φέρνει η τραγωδία που μπορεί ανά πάσα στιγμή να χτυπήσει την ζωή ενός ανθρώπου.
Το μυθιστόρημα έχει κάποιες εξαιρετικές στιγμές.
Ο Κάιν χρειάζεται μια πιο δυνατή λέξη από την αγάπη για να εκφράσει αυτό που νιώθει για τους τρεις τους. Δεν θα μπορούσε ποτέ να εξηγήσει την τρυφερότητα που αισθάνεται όταν τους φοβίζει, όταν τους αποκαρδιώνει. Είναι μια οικογένεια που χρειάζεται κηδεμόνα, πρόβατα που χωρίς τον ποιμένα τους θα τα κατασπαράξει το απρ΄΄οπτο της ζωής
Είναι ιδιότροπος και μνησίκακος, τους υπενθυμίζει με κάθε ευκαιρία τις αποτυχίες και τα λάθη τους, όσα τους έφεραν στο πανδοχείο του, εδώ, στην άκρη του κόσμου. Απολαμβάνει την κακομοιριά τους και χαίρεται με τις αδυναμίες τους. Και το κάνει από αγάπη. Για να έχουν κάποιον να μισούν τις στιγμές που δεν θα τους φταίει κανένας άλλος, παρά μονάχα ο εαυτός τους.
«Ο ουρανός που ονειρεύτηκες» είναι ένα βιβλίο καλογραμμένο, αν και σε κάποιες φάσεις χάνει τον ρυθμό του. Αν έχω κάτι να του προσάψω είναι μάλλον η υπερβολική λύση της πλοκής στο τέλος, σαν να μην ήθελε ο συγγραφέας να αφήσει τίποτα στην φαντασία μας.
«Ο ουρανός που ονειρεύτηκες», Γιάννης Σκαραγκάς, εκδ. Κριτική, σελ. 260, 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου